Wanneer je wordt geconfronteerd met verlies, zoek je naar een manier om met het leven verder te gaan. Deze zoektocht kent ruwweg vijf fasen, die geheel of gedeeltelijk doorleefd (moeten) worden, en die soms ook door elkaar lopen:

1. Ontkennen (afwijzen van de waarheid)
2. Protest (huilen, boosheid, schuldvraag)
3. Onderhandelen en vechten (wanneer boosheid niet helpt)
4. Machteloosheid, vluchten, terugtrekken (wanneer ontkennen, boos zijn, onderhandelen en vechten niet meer helpen)
5. Aanvaarden (de waarheid accepteren)

Dit proces heet rouwverwerking. Het is nadrukkelijk een proces, geen toestand. Tijdens het 'werken aan verwerken' zijn er vier opdrachten die moeten worden vervuld: de rouwtaken. Je kunt zelf actief iets doen om het verlies een plek te geven. Tijd heelt geen wonden, maar uitdrukking geven aan alle gevoelens die bij verlies horen wél. Niet afgemaakte rouwtaken kunnen groei en ontwikkeling belemmeren.

De eerste taak (0) is die van de opvoeders: je kind leren omgaan met verlies. Dit is idealiter onderdeel van de opvoeding, en hangt samen met hoe je als ouder zélf omgaat met tegenslagen.

1. Realiseren wat er gebeurt
2. Ervaren van de gevoelens
3. Herbeleven van de herinneringen
4. Weer geloven in de toekomst